MIJN PASSIE VOOR DANS
In juli 2024 plaatste ik op 1 van mijn 4 Facebook sites, de volgende tekst op facebook:
(Waar ik alles plaats op social media weet ik niet.
Ik heb teveel verschillende kanalen waar ik vanuit werk.)
Ik lees het dus maar even voor, vanaf een andere telefoon:
Het is misschien voor velen een beetje apart dat ik zo van Joegoslavische muziek houd.
Maar toen ik ooit als kleine peuter op camping Arnhem verbleef tijdens de zogeheten "grote vakanties" was er heel veel volksdansen.
En dan danste ik als peuter heel erg graag op Joegoslavische dansmuziek.
Dit werd mijn werkelijke reden waarom ik op mijn 18e levensjaar met een grote gitaar koffer en rugzak, naar Joegoslavië wilde gaan. Gewoon om de mensen daar te kunnen horen zingen en te zien bewegen en voor ze gitaar te gaan spelen. En geloof me maar, het was echt een onvergetelijke vakantie!
Een vakantie waarin ik wanneer echt heel veel heb meegemaakt.
Er kwam toen dus nog een reactie van mijn vriendin uit die tijd, een vriendin waar ik nog steeds mee in contact sta en met wie ik dus verkering had op mijn 16 jarige levensjaar.
Zij heet Wietske Boersma, is ongeveer net zo oud als ik zelf ben ( nu ook 66 jaar) en reageert met de woorden:
"Ja, dat weet ik nog! Je stuurde me toen een ansichtkaart uit Zagreb. En die kaart heb ik nog, nu bijna een halve eeuw geleden."
Ik druk nu net in dat ik die opmerking leuk vind. Het dus leuk vond om die reactie van haar te vernemen.
MY PASSION FOR DANCE
In July 2024, I posted the following text on 1 of my 4 Facebook sites:
(I don't know where I post everything on social media.
I have too many different channels that I work from.)
So I'll just read it out loud, from another phone:
It may be a bit unusual for many that I love Yugoslavian music so much.
But when I once stayed at the Arnhem campsite as a small toddler during the so-called "big holidays" there was a lot of folk dancing.
And then as a toddler I really enjoyed dancing to Yugoslavian dance music.
This became my real reason why I wanted to go to Yugoslavia when I was 18 with a large guitar case and backpack. Just to be able to hear the people there sing and see them move and play the guitar for them.
And believe me, it was truly an unforgettable holiday!
A holiday in which I really experienced a lot.
So there was a response from my girlfriend from that time, a friend with whom I am still in contact and with whom I was dating when I was 16 years old.
Her name is Wietske Boersma, she is about the same age as I am (now also 66 years old) and responds with the words:
"Yes, I remember that! You sent me a postcard from Zagreb then. And I still have that card, almost half a century ago now."
I'm just now expressing that I like that comment. So it was nice to hear that reaction from her.
En nu dus bijna een halve eeuw later vind ik nog steeds een registratie vanuit de hoofdstad Belgrado, waar ik uiteraard ook was geweest. Het is fijn om jonge mensen vanuit hun hart te zien genieten op hun eigen dansmuziek. Muziek die anders is dan in mijn eigen land Nederland. Vooral wordt ik geraakt door direct gespeelde muziek op straat waarbij zelfs regelmatig gezongen wordt met woorden die eveneens vanuit hun hart naar buiten kunnen komen. Eigenlijk komt hier natuurlijk ook het basisconcept van de stichting Bando uit voort. De Stichting die ik oprichtte na mijn zeer indrukwekkende reis naar de Filippijnen in het jaar 2006
And now, almost half a century later, I still find a registration from the capital Belgrade, where I had of course also been. It's nice to see young people enjoying their own dance music from their hearts. Music that is different from my own country, the Netherlands. I am especially touched by music played directly on the street, where people even regularly sing words that can also come from their hearts. In fact, the basic concept of the Bando foundation also stems from this. The Foundation that I founded after my very impressive trip to the Philippines in 2006
Het verklaart mijzelf ook gelijk waarom ik als tiener zeker direct kon vallen op de Belgische muziek-theater groep: ' Het Collectief de Internationale Nieuwe Scène"
It also explains to me why as a teenager I was immediately attracted to the Belgian music-theater group: 'The Collective, The International New Scene'.
En natuurlijk waarom ik graag jonge mensen (nog maar een enkele jaren geleden ) op straat uit wilde nodigen, om samen met Piet en kameel- hond op straat te gaan optreden.
And of course why I liked to invite young people (just a few years ago) to the street, to perform on the street together with Piet and the camel dog.
Maak jouw eigen website met JouwWeb